زندگی سرودیست...با محبت بخوانش
زندگی یک بازیست...با سرور بازیش کن
اما آگاه باش که اصل زندگی سفر در گردونه ایست میان تولد و مرگ
تن همان گردونه ایست که به سوی مرگ میراند
مرگ نهایت نیست
جان است که ماندگار است....
شنبه دوم فروردین ۱۳۸۲
وقتی لب دریا وایسادم اولش متوجه نبودم اما یهو فهمیدم همه حواسم به به این بود که آب شلوارم یا کفشمو خیس نکه!
بعدش فهمیدم که وقتی این کار رو میکنم یا چشمم فقط به موجهاییه که خیلی نزدیکن و احتمال داره به پاهام بخورن یا دچار اون حالتی میشم که چشمم به چیزی هست ولی نمی بینمش...یعنی موجهای اون دور دورا رو نگاه میکنم ولی از زیر چشمم همش حواسم به همین نزدیکیاس!
ترس...هر نوع دغدغه و اضطرابی...هرگز
وقتی لب دریا می ایستی نگاهتو بدوز به اون دوردستهای خیلی دور دور...شونه هاتو بنداز بالا و بگو مهم نیس که شلوار یا کفشت خیس بشه...به در آوردن کفشاتم اصلا فکر نکن ...چونکه مطمئنا پاهات از سرما کنده میشه!!
بعد محکم سر جات می ایستی و خیره می مونی...یکی-دوتا موج یا نهایتا 4-5 تا موج اوله که سعی می کنه حواستو پرت کنه...بعدش اما دیگه هیچی برات مهم نیست.چون پاچه های شلوارت حسابی خیس شده و پاهات توی کفشای پر از آبت چلپ چلپ صدا میده....
حالا میتونی با خیال راحت دریا رو تا هر کجا که میخوای سیر کنی....!
من از تاریکی میییییییییترسم
من از تنهایی میییییییییییییییترسم
مییییییییییییییییییییییییییییییییییییترسمممم
:((......................!!
...بوی خاک
پشت در بسته می ایستم....سکوت
بوی غریبی توی فضا پر شده....سکوت
چشمامو میبندم....صدای پرواز پرندهَ
آهسته در رو فشار میدم....بق بقو
چشمامو باز میکنم....روبروم روی صندلی نشسته و لبخند میزنه، به طرفش میرم، در آغوشم میگیره
چشمامو باز میکنم....اتاق خالیه....پنجره ی باز و پرده هایی که توی باد میرقصند
چشمامو باز میکنم....صدای گریه میاد....صدای شیون....بوی خاک
چشمامو باز میکنم....روبروم روی تخت دراز کشیده، بی نفس....نگاه خسته اش به سقف سفید گره خورده
چشمامو باز میکنم....اتاق خالیه....پنجره ی باز و کبوترا توی اتاق پرواز میکنن....باد میاد
چشمامو باز میکنم....طوفانه....در اتاق کوبیده میشه....چشمامو میبندم
چشمامو میبندم....کسی قرآن میخونه
صدای پرواز پرنده
هوا بوی غریبی داره
کسی گریه میکنه
صدای پرواز پرنده
بوی خاک
صدای پرواز پرنده
....................
چشمامو باز میکنم....در بسته اتاق..........سکوت
سکوت ممنوع!
بهت گفتم که ازت بدم میاد
سرت فریاد کشیدم که ازت متنفرم
که از دستت خسته شدم...از دست همه کارات
که دیگه دلم نمیخواد هیچوقت هیچوقت ببینمت
اگه حرفی بهم زده بودی ممکن بلایی سر خودم یا خودت بیارم
تو اما...آروم و بی تفاوت...بهم نگاه کردی و رفتنمو دیدی و هیچ حرفی نزدی
و من رفتم
و در پشت سرم محکم به چارچوب کوبیده شد
و صدای کوبیده شدن در منو به دنیای راستکی برگردوند
و اشکامو به چشام
و من توی سکوت بی پایان پیاده رو خالی
برای تویی که ازت متنفر بودم اشک ریختم
و تویی که ازت متنفر بودم...نبودی
تا
اشکامو
پاک
کنی.......
......................
.................
.....
..............................
.......................
........................................................
...
تو خندیدی...
تو خندیدیو با چشمان زیبایت
چنان جادوگری بیرحم
دل دیوانه ام را
مال خود کردی
تو خندیدی و چشمانت اسیرم کرد
و آهنگ صدایت
قلب من لرزاند
تو خندیدی
و من از خنده ات بر عشق خندیدم
تو خندیدی
و آن کردی که می بایست آن میشد
و من باید دلم را
در قمار عشق تو
از دست میدادم
ـ س. ح. ـ
