دیگه قفس تنهایی بی قفس تنهایی!!
من از همینجا دارم اعلام میکنم (در کمال صحت و سلامت عقل و از این حرفا!) که رفتم، همه وسایلمو جمع کردم، با قفسم یه خدافظی کوچولو کردم، درشو قفل کردم، کلیدشم...گذاشتم تو جیبم!
:)
و هنوز هم معتقدم که همیشه در زندگی چیزهایی هست که نمیتوان فراموش کرد...هر قدر هم که سعی کنی...هر قدر هم که از پاک کننده های قویتری استفاده کنی...هر قدر هم که محکمتر و محکمتر و محکمتر مختو بسابی...باز هم نمیتوان فراموش کرد
گاهی یک نگاه که در خلوت رویاها ایستاده است و همیشه نگاه میکند
گاهی یک سلام که در گوشه رویاها ایستاده است و همیشه سلام میکند
گاهی...
*این عادت دلتنگ شدن ما آدما خیلی چیز باحالیه...هر گجا که باشیم بالاخره یه چیزی هست که اونجا نباشه تا ما دلمون تنگ بشه!
اینجا توی خونه همه چی داشتم، وقتی رفتم دلم برای همه چی تنگ شد
اونجا توی تنهاییم هیچی نداشتم، حالا که اومدم دلم برای همون هیچی که اونجا نداشتم هم تنگ میشه!!!