- این شعرو یه بار توی نشر چشمه خوندمش.الان نه یادمه که اسم کتاب چی بود،   نه نویسنده و نه مترجم! فقط خیلی دوستش دارم.به نظرم قشنگه: آب و هوای عالی منو این هواهای عالی نابود کرد کارمند اداره اوقاف بودم تو همچین هوایی استعفا دادم تو همچین هوایی معتاد توتون شدم تو همچین هوایی عاشق شدم تو همچین هوایی فراموشم شد، که یه لقمه نون ببرم خونه مرض شعر گفتنم کاملاً تو همچین هوایی عود کرد منو این هواهای عالی نابود کرد !! - میگم که خدایا...با یه خورده برف چطوری؟!...نه؟...اممم...پس یه کم بارون بی زحمت.خب؟                                                          - دلِ کفِ پاهام واسه خیسیِ چسبونکیِ ماسه های خنک خیلی تنگ شده.