ما چرا میبینیم؟
ما چرا میفهمیم؟
ما...چرا این همه آدمو دوست داریم؟ چرا دائم عادت داریم دلمون برای اونایی که دوسشون داریم تنگ بشه؟
برای آدمایی که توی بی مصرفترین روزای زندگی به سرنوشتمون گره خوردند و با هم اونا رو تبدیل به بهترین و به خاطرسپردنی ترین روزا کردیم...آدمایی که اینهمه دوستشون داریم.
امشب یه دوست خیلی عزیز دیگه هم رفت و من تا مدتی که نمیدانم چقدر، دلم باید برایش هی تنگ بماند و هی تنگ تر بشود.
تنگِ تنگِ تنگ!