* باید از فردا گفت
  که پرستوی امید می نشیند به تماشای سحر
  که همه وسعت چشمان ما میشود پر ز نگاه خورشید
  که ز هر دست طراوت به زمین می بارد
  باید آرام گذشت
  باید از نور امید قلبها را پر کرد
  تا بروید گل خوشبختی باز از فراسوی افقهای سپید
  که همه منتظرند
  و زمین منتظر است
  باید از فردا گفت
  باید از روزی گفت
  که نگاه من و تو
  می نشیند به تماشای بهاری دیگر...